-
1 абыз
I сущ.; ист.пи́сарь, дьяк (в XV-XVIII вв.)II прил.; диал.; книжн.1) просвещённый, гра́мотный2) употр. в обращении к старшим, почитаемым, а тж. грамотным, просвещённымабыз агай — дя́дя
абыз килен — ста́ршая сноха́ (жена́ ста́ршего сы́на)
См. также в других словарях:
абыз — иск. 1. Укымышлы ул бик абыз кешегә әйләнде 2. Абруйлы һәм өлкән кешеләргә дәшкәндә кулланылган. 3. Килен өчен иренең өлкән кардәшләре абыз ага, абыз җиңги … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге